دنیا نه مقام ماست نه جای نشست

عبید زاکانی – رباعی شماره 46 ای دل بگزین گوشه ای از ملک جهان زین شهر بدان شهر مرو سرگردان همچون مردان موزه بکن خیمه

عبید زاکانی – رباعی شماره 34 ای لعل لبت به دلنوازی مشهور وی روی خوشت به ترکتازی مشهور با زلف تو قصه ای است ما

عبید زاکانی – رباعی شماره 31 هر لحظه رسد به من بلایی دیگر آید به دلم زخم ز جایی دیگر بر درد سری کز فلکم

عبید زاکانی – رباعی شماره 22 تا ساخته شخص من و پرداخته اند در زیر لگد کوب غم انداخته اند گویی من زرد روی دلسوخته