دنیا نه مقام ماست نه جای نشست

عبید زاکانی – رباعی شماره 36 ای بر دل هر کس ز تو آزار دگر بر خاطر هر کسی ز تو بار دگر رفتی به

عبید زاکانی – رباعی شماره 29 وصف لب او سخن چو آغاز کند وان رنگ رخش که بر سمن ناز کند از غنچه شنو چو

عبید زاکانی – رباعی شماره 11 این شمع که شب در انجمن می خندد ماند به گلی که در چمن می خندد هر شب که

عبید زاکانی – رباعی شماره 43 از کار جهان کرانه خواهم کردن رو در می و در مغانه خواهم کردن تا خلق جهان دست بدارند