پیش لب و زلفش ای دل از حیرانی

عبید زاکانی – رباعی شماره ۲۰ جان قصه ی آن ماه سخنگو گوید دل کام روان زان لب دلجو جوید گر عکس رخش بر چمن

عبید زاکانی – رباعی شماره ۸ می کوش که تا ز اهل نظر خوانندت وز عالم راز بی خبر خوانندت گر خیر کنی فرشته خوانند

عبید زاکانی – رباعی شماره ۲ تا مهر توام در دل شوریده نشست وافتاد مرا چشم بدان نرگس مست این غم ز دلم نمی نهد

عبید زاکانی – رباعی شماره ۴۳ از کار جهان کرانه خواهم کردن رو در می و در مغانه خواهم کردن تا خلق جهان دست بدارند