بر هیچ کسم نه مهر مانده است نه کین

عبید زاکانی – رباعی شماره 13 تا یار برفت صبر از من برمید وز هر مژه ام هزار خونابه چکید گویی نتوانم که ببینم بازش

عبید زاکانی – رباعی شماره 11 این شمع که شب در انجمن می خندد ماند به گلی که در چمن می خندد هر شب که

عبید زاکانی – رباعی شماره 23 گر وصل تو دست من شیدا گیرد وین درد و فراق راه صحرا گیرد هم حال من از روی

عبید زاکانی – رباعی شماره 34 ای لعل لبت به دلنوازی مشهور وی روی خوشت به ترکتازی مشهور با زلف تو قصه ای است ما