دل سیر شد از غصه ی گردون خوردن

عبید زاکانی – رباعی شماره ۳۳ از شوق توام هست بر آتش خاطر بی‌وصل توام نمیشود خوش خاطر در حسرت ابرو و سر زلف خوشت

عبید زاکانی – رباعی شماره ۱۰ گل کز رخ او خجل فرو میماند چیزیش بدان غالیه بو میماند ماه شب چهارده چو بر می آید

عبید زاکانی – رباعی شماره ۵۰ ای آنکه به جز تو نیست فریادرسی غیر از کرمت نداد کس داد کسی کار من مستمند بیچاره بساز

عبید زاکانی – رباعی شماره ۲۹ وصف لب او سخن چو آغاز کند وان رنگ رخش که بر سمن ناز کند از غنچه شنو چو