دل سیر شد از غصه ی گردون خوردن

عبید زاکانی – رباعی شماره 2 تا مهر توام در دل شوریده نشست وافتاد مرا چشم بدان نرگس مست این غم ز دلم نمی نهد

عبید زاکانی – رباعی شماره 51 پیش لب و زلفش ای دل از حیرانی چون ابروی شوخ او مکن پیشانی سودازدگی زلف او می بینی

عبید زاکانی – رباعی شماره 44 گفتم صنما شدم به کام دشمن زان غمزه ی شوخ و طره ی مرد افکن گفت آنچه ز چشم

عبید زاکانی – رباعی شماره 39 نه یار نوازد به کرم یک روزم نه بخت که بر وصل کند پیروزم چون شمع برابر رخش گه