گفتم عقلم گفت که حیران من است

عبید زاکانی – رباعی شماره 5 دوران بقا بی می و ساقی حشو است بی زمزمه ی نای عراقی حشو است چندان که فذالک جهان

عبید زاکانی – رباعی شماره 12 هر چند بهشت صد کرامت دارد مرغ و می و حور سرو قامت دارد ساقی بده این باده ی

عبید زاکانی – رباعی شماره 47 از دل نرود شوق جمالت بیرون وز سینه هوای زلف و خالت بیرون این طرفه که با این همه

عبید زاکانی – رباعی شماره 17 درویش که می خورد به میری برسد ور روبهکی خورد به شیری برسد گر پیر خورد جوانی از سر