از شدت دست تنگی و محنت برد

عبید زاکانی – رباعی شماره 3 ای مقصد خورشید پرستان رویت محراب جهانیان خم ابرویت سرمایه ی عیش تنگدستان دهنت سر رشته ی دلهای پریشان

عبید زاکانی – رباعی شماره 17 درویش که می خورد به میری برسد ور روبهکی خورد به شیری برسد گر پیر خورد جوانی از سر

عبید زاکانی – رباعی شماره 16 آن زلف که بر گوشه ی غلطاق نهاد صد داغ جفا بر دل عشاق نهاد بر چهره ی او

عبید زاکانی – رباعی شماره 6 دنیا نه مقام ماست نه جای نشست فرزانه در او خراب اولیتر و مست بر آتش غم ز باده