لب هر که بر آن لعل طربناک نهد

عبید زاکانی – رباعی شماره 17 درویش که می خورد به میری برسد ور روبهکی خورد به شیری برسد گر پیر خورد جوانی از سر

عبید زاکانی – رباعی شماره 33 از شوق توام هست بر آتش خاطر بی‌وصل توام نمیشود خوش خاطر در حسرت ابرو و سر زلف خوشت

عبید زاکانی – رباعی شماره 3 ای مقصد خورشید پرستان رویت محراب جهانیان خم ابرویت سرمایه ی عیش تنگدستان دهنت سر رشته ی دلهای پریشان

عبید زاکانی – رباعی شماره 29 وصف لب او سخن چو آغاز کند وان رنگ رخش که بر سمن ناز کند از غنچه شنو چو