تا ساخته شخص من و پرداخته اند

عبید زاکانی – رباعی شماره 37 ای دل پس از این غصه ی ایام مخور جز نی مطلب همدم و جز جام مخور مرسوم طمع

عبید زاکانی – رباعی شماره 12 هر چند بهشت صد کرامت دارد مرغ و می و حور سرو قامت دارد ساقی بده این باده ی

عبید زاکانی – رباعی شماره 51 پیش لب و زلفش ای دل از حیرانی چون ابروی شوخ او مکن پیشانی سودازدگی زلف او می بینی

عبید زاکانی – رباعی شماره 3 ای مقصد خورشید پرستان رویت محراب جهانیان خم ابرویت سرمایه ی عیش تنگدستان دهنت سر رشته ی دلهای پریشان