عبید زاکانی – رباعی شماره 17
درویش که می خورد به میری برسد
ور روبهکی خورد به شیری برسد
گر پیر خورد جوانی از سر گیرد
ور زانکه جوان خورد به پیری برسد
عبید زاکانی – رباعی شماره 17
درویش که می خورد به میری برسد
ور روبهکی خورد به شیری برسد
گر پیر خورد جوانی از سر گیرد
ور زانکه جوان خورد به پیری برسد
امین پیرانی - حامد پیری
عبید زاکانی – رباعی شماره 6 دنیا نه مقام ماست نه جای نشست فرزانه در او خراب اولیتر و مست بر آتش غم ز باده
عبید زاکانی – رباعی شماره 7 امشب من و چنگیی و معشوقه ی چست بودیم به عیش و عهد کردیم درست ساقی ز بلور ناب
عبید زاکانی – رباعی شماره 12 هر چند بهشت صد کرامت دارد مرغ و می و حور سرو قامت دارد ساقی بده این باده ی
عبید زاکانی – رباعی شماره 26 زین گونه که این شمع روان می سوزد گویی ز فراق دوستان می سوزد گر گریه کنیم هر دو