درویش که می خورد به میری برسد

عبید زاکانی – رباعی شماره 33 از شوق توام هست بر آتش خاطر بی‌وصل توام نمیشود خوش خاطر در حسرت ابرو و سر زلف خوشت

عبید زاکانی – رباعی شماره 10 گل کز رخ او خجل فرو میماند چیزیش بدان غالیه بو میماند ماه شب چهارده چو بر می آید

عبید زاکانی – رباعی شماره 15 فکری که بر آن طبع روان می گذرد شرحش ز معانی و بیان می گذرد شعر تو چرا نازک

عبید زاکانی – رباعی شماره 28 دل با رخ دلبری صفایی دارد کو هر نفسی میل به جایی دارد شرح شب هجران و پریشانی ما