فکری که بر آن طبع روان می گذرد

عبید زاکانی – رباعی شماره ۴۲ در کوچه ی فقر گوشه ای حاصل کن وز کشت حیات خوشه ای حاصل کن در کهنه رباط دهر

عبید زاکانی – رباعی شماره ۱۳ تا یار برفت صبر از من برمید وز هر مژه ام هزار خونابه چکید گویی نتوانم که ببینم بازش

عبید زاکانی – رباعی شماره ۱۸ من ترک شراب ناب نتوانم کرد خمخانه ی خود خراب نتوانم کرد یک روز اگر باده ی صافی نخورم

عبید زاکانی – رباعی شماره ۲۷ قومی ز پی مذهب و دین می سوزند قومی ز برای حور عین می سوزند من شاهد و می