این شمع که شب در انجمن می خندد

عبید زاکانی – رباعی شماره ۱   هر کس که سر زلف تو آورد به دست از غالیه فارغ شد و از مشگ برست عاقل

عبید زاکانی – رباعی شماره ۴۶ ای دل بگزین گوشه ای از ملک جهان زین شهر بدان شهر مرو سرگردان همچون مردان موزه بکن خیمه

عبید زاکانی – رباعی شماره ۵۱ پیش لب و زلفش ای دل از حیرانی چون ابروی شوخ او مکن پیشانی سودازدگی زلف او می بینی

عبید زاکانی – رباعی شماره ۴۹ در درد سرم زین دل سودا پیشه کو را نبود به جز تمنی پیشه پیرانه سرش آرزوی برنایی است