شب شد که شکوه ها ز دل تنگ برکنیم
طبیب اصفهانی – غزل شماره 113 شب شد که شکوه ها ز دل تنگ برکنیم نالیم آنقدر که جهان را خبر کنیم نشنیده ایم بوی
Menu
طبیب اصفهانی – غزل شماره 86
گفتی از جور فراقت چه به من می گذرد
آنچه از باد خزانی به چمن می گذرد
خونم از شوق به جوش آمده ای همسفران
تا کجا حرف عزیزان وطن می گذرد
به سراغم همه جا گریه کنان می آیی
گر بدانی که به غربت چه به من می گذرد
طرفه راهیست ره عشق که هر کس سر کرد
از غم جان و ز اندیشه ی تن می گذرد
لب ز افسانه فروبند که در محفل عشق
سخن آنجا همه از تیغ و کفن می گذرد
بگذرد بر دلم از یاد وطن آنچه طبیب
به عقیق از غم حرمان به یمن می گذرد
امین پیرانی - حامد پیری
طبیب اصفهانی – غزل شماره 113 شب شد که شکوه ها ز دل تنگ برکنیم نالیم آنقدر که جهان را خبر کنیم نشنیده ایم بوی
طبیب اصفهانی – غزل شماره 97 به من آن بی‌وفا یارب که بادا خاطر شادش نمی‌دانم تغافل می‌کند یا رفتم از یادش خدا داند که
طبیب اصفهانی – غزل شماره 148 از باده ی عشرت تو و رخسار چو ماهی وز شرم محبت من و دزدیده نگاهی عادت به ستم
طبیب اصفهانی – غزل شماره 107 چون شکوه از جفای تو بنیاد می کنم از گریه چاره ی دل ناشاد می کنم راهی چو در