شب شد که شکوه ها ز دل تنگ برکنیم

طبیب اصفهانی – غزل شماره 34 چون رحمتت فزاید بر عذرخواهی ای دوست عذر گناه خواهم با بی‌گناهی ای دوست خواندی در آستانت روزی گدای

طبیب اصفهانی – غزل شماره 107 چون شکوه از جفای تو بنیاد می کنم از گریه چاره ی دل ناشاد می کنم راهی چو در

طبیب اصفهانی – غزل شماره 82 مرا کام دل گر ز یاری برآید خوشم، گر پس روزگاری برآید ز هم گر برآید دو عالم چه

طبیب اصفهانی – غزل شماره 1 منزل بسی دور و به پا ما را شکسته خارها واماندگان را مهلتی ای کاروان سالارها آگاه ز رنج