هرگز دل من به عیش فیروز مباد

طبیب اصفهانی – رباعی شماره ۱۸ دردا که بت ستیزه کاری دارم وز غمزه ی او جان فگاری دارم مردم گویند روزگارت چون است می

طبیب اصفهانی – رباعی شماره ۱۳ تا از تو ز جور فلک افتادم دور یک دم دل خویش را ندیدم مسرور مشتاق توام چون به

طبیب اصفهانی – رباعی شماره ۱۴   گفتی که کی ام؟ گوشه نشینی که مپرس خو کرده به هجر نازنینی که مپرس می نوش به

طبیب اصفهانی – رباعی شماره ۸ هر کس به من سوخته خرمن سازد شرط است که با ناله و شیون سازد بر شاخ گلی که