صائب تبریزی- غزل شماره 756
در داغ غوطه خورْد دل غم سرشت ما
با کعبه هم لباس شد آخر کنشت ما
از سنگ کودکان سر ما لاله زار شد
خطّ شکسته بود مگر سرنوشت ما؟
برق از زمین سوخته نومید می رود
دوزخ چه می کند به دل غم سرشت ما؟
هرگز چنان نشد که شود مصدر اثر
مطلب چه بود ازین تن خاکی سرشت ما؟
یک اهل دل به سایۀ دیوار ما نخفت
بالین یک غریب نگردید خشت ما
صائب ز خاکمال حوادث شدیم خاک
خطّ غبار بود مگر سرنوشت ما؟
امین پیرانی - حامد پیری
صائب تبریزی- غزل شماره 1793 سیاه مستی چشم از شرابخانۀ کیست؟ عقیق چهره و لعل لب از خزانۀ کیست؟ ز خرمن که برون جسته است
صائب تبریزی- غزل شماره 524 چون گشاید ز چمن خاطر ناشاد مرا؟ هست گلبن به نظر، خانۀ صیّاد مرا تا شد از علمِ نظر شمعِ
صائب تبریزی- غزل شماره 2560 نفس را مطلق عنان رزق فراوان می‌کند توسن سرکش چو میدان یافت طوفان می‌کند ناقصان را صحبت روشن‌ضمیران کیمیاست
صائب تبریزی- غزل شماره 57 کم نسازد جام می زنگ دل افگار را داسِ صیقل ندْرَود این سبزۀ زنگار را در میان دارد دل تنگ