فصل بهار کرد مصوّر بهشت را

صائب تبریزی- غزل شماره 686

فصل بهار کرد مصوّر بهشت را

پر حور ساخت عالمِ خاکی سرشت را

هر موج سبزه صیقل زنگ کدورت است

از کف درین دو هفته مده طرف کشت را

هر شاخ خشک می دهد از جوی شیر یاد

نقد از شکوفه کرد بهاران بهشت را

شبنم نکرد داغ دل لاله را علاج

نتوان به گریه شست خط سرنوشت را

از باده می پرست ندارد نظر به ظرف

صائب چسان ز کعبه شناسد کنشت را؟