مسخّر کرد خطّ عنبرین رخسار جانان را

صائب تبریزی- غزل شماره 406

مسخّر کرد خطّ عنبرین رخسار جانان را

پری آورد در زیر نگین ملک سلیمان را

لب جان بخش او را نیست پروای خط مشکین

سیاهی نیل چشم زخم باشد آب حیوان را

یکی صد شد ز خطّ عنبرین آن حسن روزافزون

شبستان سرمۀ روشندلی شد شمع تابان را

چو شد نومید ازان رخسار نازک قطرۀ شبنم

ز برگ لاله و گل بر جگر افشرد دندان را

به طفل نی سواری داده ام دل را ز بیباکی

که بر شیران کند انگشت زنهاری نیستان را

مکن تعجیل در قطع علایق چون سبکساران

به همواری برون آور ز چنگ خار دامان را

گر از اوضاع دنیا درهمی صائب نظر وا کن

که بیداری بود لاحول، این خواب پریشان را