صائب تبریزی- غزل شماره 4018

دل گرفته کی از لاله زار بگشاید؟

ز دستهای نگارین چه کار بگشاید؟

فغان که شاهد گل را بهار کم فرصت

امان نداد که از پا نگار بگشاید

دل پر آبلۀ من به خاک و خون غلطد

گره ز آبلۀ هر که خار بگشاید

جهان فروزی ماه و ستاره چندان است

که مهر پردۀ صبح از عذار بگشاید

چنین که دایره راتنگ کرده است سپهر

عجب که غنچه ز باد بهار بگشاید

به هیچ چیز جهان دل نمی نهد صائب

اگر کسی نظر اعتبار بگشاید