به گریه نقطۀ خال تو از نظر نرود

صائب تبریزی- غزل شماره 3966

به گریه نقطۀ خال تو از نظر نرود

که داغ لاله به خونابۀ جگر نرود

ز چاه، خوبی یوسف نمی شود خس پوش

به بند، حسن گلوسوز از شکر نرود

چه سود دولت دنیا خسیس طبعان را؟

که حرص از آتش سوزان به تاج زر نرود

ز دل به بادۀ روشن نمی رود غم عشق

به آفتاب کلف از رخ قمر نرود

تمام روی زمین بی نزاع و جنگ و جدل

ازان کس است که از حد خود بدر نرود

که می برد خبر کشتن مرا بیرون؟

ز محفلی که ز دلبستگی خبر نرود

به زیر برگ خزیده است میوه ام جایی

کز آفتاب رگ خامی از ثمر نرود

به خاص و عام بزرگانه می دهد پهلو

چرا به پای خم می کسی به سر نرود؟

تسلی دل صائب به وصل ممکن نیست

که تلخکامی بادام از شکر نرود