صائب تبریزی- غزل شماره 3870

سبکروان ترا نقش پا نمی باشد

اثر ز پاک فروشان بجا نمی باشد

نگاه حسن شناسان همیشه در سفرست

دل غریب خیالان بجا نمی باشد

میان خال و خط و حسن راه بسیارست

اگر چه لفظ ز معنی جدا نمی باشد

ز نوبهار جوانی ذخیره ای بردار

که رنگ و بوی جهان را وفا نمی باشد

مخور فریب تماشای روی کار جهان

که هیچ آینه ای بی قفا نمی باشد

سعادت ازلی از دل شکسته طلب

درین خرابه بغیر از هما نمی باشد

غبار قافلۀ آرزوست گرد ملال

ملال در دل بی مدعا نمی باشد

گره چو وقت سرآید گرهگشا گردد

گشاد غنچه به دست صبا نمی باشد

به روشنایی هم می روند سوختگان

به وادیی که منم نقش پا نمی باشد

به راه پر خطر عشق راست شو صائب

که غیر راستی اینجا عصا نمی باشد