صائب تبریزی- غزل شماره 3673
اگر نقاب ازان روی دلپسند افتد
به شهر سوختگان قحطی سپند افتد
هوای قامت او فکر را بلندی داد
سخن بلند شود عشق چون بلند افتد
به چشم کم نظران میل آتشین مکشید
که آتشی به هواداری سپند افتد
به صد چراغِ گل و لاله ره برون نبرد
اگر نسیم در آن طرۀ بلند افتد
مناز پُر به سخنهای آتشین صائب
زبان شمع درین انجمن بلند افتد