سهراب سپهری – مجموعه شرق اندوه
شماره 13
bodhi
آنی بود، درها وا شده بود
برگی نه، شاخی نه، باغ فنا پیدا شده بود
مرغان مکان خاموش، این خاموش، آن خاموش. خاموشی گویا شده بود
آن پهنه چه بود : با میشی، گرگی همپا شده بود
نقش صدا کم رنگ، نقش ندا کم رنگ. پرده مگر تا شده بود؟
من رفته، او رفته، ما بی ما شده بود
زیبایی تنها شده بود
هر رودی، دریا
هر بودی، بودا شده بود
امین پیرانی - حامد پیری
سهراب سپهری – مجموعه شرق اندوه شماره 3 پادمه می رویید. در جنگل، خاموشی رویا بود شبنم بر جا بود درها باز، چشم تماشا باز،
سهراب سپهری – مجموعه شرق اندوه شماره 24 و چه تنها ای درخور اوج ! آواز تو در کوه سحر و گیاهی به نماز غم
سهراب سپهری – مجموعه شرق اندوه شماره 10 پا راه نه تو می پایی و نه کوه. میوه ی این باغ: اندوه، اندوه گل بتراود
سهراب سپهری – مجموعه شرق اندوه شماره 11 شیطان هم از خانه به در از کوچه برون، تنهایی ما سوی خدا می رفت در جاده