خواجوی کرمانی – غزل شماره 653
چو چشم مست تو می پرستم
چو دُرج لعل تو نیست هستم
بیار ساقی شراب باقی
که همچو چشم تو نیمه مستم
نه خرقه پوشم که باده نوشم
نه خود پرستم که می پرستم
چو می چشیدم ز خود برفتم
چو مست گشتم ز خود برستم
ز دست رفتم مرو به دستان
ز پا فتادم بگیر دستم
منم گدایت مطیع رایت
وگر تو گویی که نیست هستم
مگو که خواجو چه عهد بستی
بگو که عهد تو کی شکستم