خواجوی کرمانی – غزل شماره 600

ای ماه تو مهر انور دل

وی مهر تو شمع خاور دل

یاقوت تو روح پرور جان

ریحان تو سایه گستر دل

لعل لب و زلف تابدارت

جان پرور جان و دلبر دل

ای قامت تو قیامت عقل

وی خاک در تو محشر دل

بستان رخ تو روضه ی خلد

یاقوت لب تو کوثر دل

لعل تو زلال مشرب روح

چشم تو چراغ منظر دل

ابروت هلال غرّه ی ماه

مهرت خور جان و درخور دل

از غایت پر دلی شکسته

هندوی تو قلب لشکر دل

ساقی غمت به جای باده

خون می دهدم ز ساغر دل

گر زلف تو را رسن دراز است

باشد گذرش به چنبر دل

هر دم به هوای خاک کویت

پر می زندم کبوتر دل

در تحت شعاع مهر رویت

یکباره بسوخت اختر دل

ساقی بده آن مئی که در جام

هست آب روان آذر دل

از دل بطلب نشان خواجو

کو معتکف است بر در دل