نه مرا بر سر کوی تو به جز سایه جلیس

خواجوی کرمانی – غزل شماره 537

نه مرا بر سر کوی تو به جز سایه جلیس

نه مرا در غم عشق تو به جز ناله انیس

نزد خسرو نبود هیچ شکر جز شیرین

پیش رامین نبود هیچ گل الا رخ ویس

گر نه هدهد ز سبا مژده ی وصل آرد باز

که رساند به سلیمان خبری از بلقیس

مهرورزان چو جمال تو بها می کردند

روی چون ماه تو را مشتری آمد برجیس

پیش چین سر زلف تو نیرزد به جوی

نافه ی مشک ختا گر چه متاعیست نفیس

باغ دور از تو بر مدعیان فردوس است

خار و خس برگ گل و لاله بود نزد خسیس

بر سر کوی خرابات مغان خواجو را

کاسه آنگاه شود پر که تهی گردد کیس