خواجوی کرمانی – غزل شماره 393
صوفی اگرش باده ی صافی نچشانند
صاحبنظران صوفی صافیش نخوانند
بنگر که مقیمان سراپرده ی وحدت
در دیر مغان همسبق مغبچگانند
رو گوش کن از زمزمه ی ناله ی ناقوس
آن نکته که ارباب خرد واله از آنند
در حلقه ی رندان خرابات مغان آی
تا یک نفس از خویشتنت باز رهانند
از کعبه چه پرسی خبر اهل حقیقت
کاین طایفه در کوی خرابات مغانند
از مغبچگان می شنوم نکته ی توحید
و ارباب خرد معنی این نکته ندانند
سر حلقه ی رندان خرابات چو خواجوست
زان همچو نگینش همه در حلقه نشانند
