به آب گل رخ آن گلعذار می شویند

خواجوی کرمانی – غزل شماره 279

به آب گل رخ آن گلعذار می شویند

و یا به قطره ی شبنم بهار می شویند

به کوی مغبچگان جامه های صوفی را

به جامهای می خوشگوار می شویند

هنوز نازده منصور تخت بر سردار

به خون دیده ی او پای دار می شویند

خوش آن صبوح که آتش رخان ساغر گیر

به باده لعل لب آبدار می شویند

به حلقه ای که ز زلفت حدیث می رانند

دهان نخست به مشک تتار می شویند

بپوش چهره که مشّاطگان نقش نگار

ز شرم روی تو دست از نگار می شویند

بسا که شرح نویسان روزنامه ی گل

ورق ز شرم تو در جویبار می شویند

قتیل تیغ تو را خستگان ضربت شوق

به آب دیده ی گوهر نثار می شویند

بشوی گرد ز خاطر که دیدگان هر دم

ز لوح چهره ی خواجو غبار می شویند