اینجا نماز زنده دلان جز نیاز نیست

خواجوی کرمانی – غزل شماره 128

اینجا نماز زنده دلان جز نیاز نیست

وآن را که در نیاز نبینی نماز نیست

مشتاق را به قطع منازل چه حاجت است

کاین ره بپای اهل طریقت دراز نیست

رهبانت ار به دیر مغان راه می دهد

آنجا مقام کن که در کعبه باز نیست

گر زانک راه سوختگان می زنی رواست

چیزی بگو به سوز که حاجت به ساز نیست

بازار قتل ما که چو نیکو نظر کنی

صیاد صعوه جز نظر شاهباز نیست

دُردیکشان جام فنا را ز بی نیاز

جز نیستی به هیچ عطایی نیاز نیست

محمود را رسد که زند کوس سلطنت

کز سلطنت مراد دلش جز ایاز نیست

عشق مجاز در ره معنی حقیقت است

عشق ار چه پیش اهل حقیقت مجاز نیست

آن یار نازنین اگرت تیغ می زند

خواجو متاب روی که حاجت به ناز نیست