خواجوی کرمانی – رباعی شماره 56
ای آنک دلم در غم عشقت یکتاست
پشتم چو خم زلف دوتای تو چراست
گفتی که به راستی قدت را خم نیست
یا رب چه بُدی گر این سخن بودی راست
ای آنک دلم در غم عشقت یکتاست
نویسندگان :
امین پیرانی - حامد پیری
نوشته های مرتبط