خواجوی کرمانی – رباعی شماره 38
اشکم که چو لعل آبدار افتادست
با دانه ی دُرّ شاهوار افتادست
سرگشته به هر گوشه از آن می گردد
کز مردم دیده بر کنار افتادست
اشکم که چو لعل آبدار افتادست
نویسندگان :
امین پیرانی - حامد پیری
نوشته های مرتبط