خواجوی کرمانی – رباعی شماره 290
از باده ی بیخودی برانسان مستم
کآگاه نی ام که نیستم یا هستم
آن دم که درآردم ز پای آتش دل
بیرون ز قدح کسی نگیرد دستم
از باده ی بیخودی برانسان مستم
نویسندگان :
امین پیرانی - حامد پیری
نوشته های مرتبط