خواجوی کرمانی – رباعی شماره 22
ای سرو سهی که قد و بالات خوش است
آن دُرج پر از لؤلؤی لالات خوش است
گیسوی دراز را میفکن بر دوش
کان شعر سیه بر قد و بالات خوش است
ای سرو سهی که قد و بالات خوش است
نویسندگان :
امین پیرانی - حامد پیری
نوشته های مرتبط