خواجوی کرمانی – رباعی شماره 105
مه ذره ای از مهر رخ مهوش ماست
در پیش تو نیست روشن اینک پیداست
سرو چمن از نشاط آن می نالد
کو را گفتم به قامتش مانی راست
مه ذره ای از مهر رخ مهوش ماست
نویسندگان :
امین پیرانی - حامد پیری
نوشته های مرتبط