ایرج میرزا – انقلاب ادبی
مثنوی شماره 5
این بزرگان که طلبکار من اند
طالب طبع گهربار من اند
کس نشد کم ز غم آزاده کند
فکر حال من افتاده کند
در دهی گوشه ی باغی بدهد
گوسفندی و الاغی بدهد
نگذارد که من آزرده شوم
با چنین ذوق دل افسرده شوم
این بزرگان که طلبکار من اند
نویسندگان :
امین پیرانی - حامد پیری
نوشته های مرتبط