اقبال لاهوری
زبور عجم
شماره 35
هوای خانه و منزل ندارم
سر راهم غریب هر دیارم
سحر می گفت خاکستر صبا را
فسرد از باد این صحرا شرارم
گذر نرمک پریشانم مگردان
ز سوز کاروانی یادگارم
ز چشمم اشک چون شبنم فرو ریخت
که من هم خاکم و در رهگذارم
به گوش من رسید از دل سرودی
که جوی روزگار از چشمه سارم
ازل تاب و تب پیشنیه ی من
ابد از ذوق و شوق انتظارم
میندیش از کف خاکی میندیش
به جان تو که من پایان ندارم
امین پیرانی - حامد پیری
اقبال لاهوری زبور عجم شماره 81 از نوا بر من قیامت رفت و کس آگاه نیست پیش محفل جز بم و زیر و مقام و
اقبال لاهوری زبور عجم شماره 98 کشیدی باده ها در صحبت بیگانه پی در پی به نور دیگران افروختی پیمانه پی در پی ز دست
اقبال لاهوری زبور عجم شماره 42 بده آن دل که مستی های او از باده ی خویش است بگیر آن دل که از خود رفته
اقبال لاهوری زبور عجم شماره 8 به صدای دردمندی به نوای دلپذیری خم زندگی گشادم به جهان تشنه میری تو به روی بینوایی در آن