بایگانی برچسب: شعر شاعران اروپایی

شعر نخست :   تو باید تمام سنگینی دنیا را به دوش بکشی تحملش را آسان‌تر کنی مثل کوله‌ای بیندازیش بر شانه‌هایت و عزم رفتن کنی بهترین وقتش غروب است در بهار وقتی درخت‌ها به آرامی ‌نفس می‌کشند و شب وعده می‌دهد که خوب باشد ترکه‌های نارون در باغ ترق …

  شعر نخست :   دیروز از صبح چشم انتظار تو بودم می گفتند نمی آید ! چنین می پنداشتند چه روز زیبایی بود ! یادت هست روز فراغت و من ، بی نیاز به تن پوش امروز آمدی پایان روزی عبوس روزی به رنگ سرب باران می آمد شاخه …

  افتاده بود بر بالشی خونی گردن طلایی زنی سفید پوست بیداد می کرد خورشید در موهایش زبان می کشید بر ران های بلند و روشنش و زانو می زد پیش پستان های قهوه ای رنگش که هنوز رنگ بارداری و زایمان بر خود ندیده بود. کنارش،مرد سیاه پوستی افتاده …

  چیزی غم‌انگیز در اندوه است انگار که خود به تنهایی کافی نبود صدا زدن ، زیر آب است برای چیزی که آن جا نیست به ظاهر فرسوده می‌شود زمان آن را هل می‌دهد گوزن های شمال از دلتنگی می‌میرند دلتنگ منطقه‌های بی مرز شمالی نه اینکه در ” اولاند …

همیشه به خود می‌گویم حیات و تنها دسیسه‌ی کشتار است با قدری تب و عرض‌حال و حزن و دیگر هیچ . همیشه به خود می‌گویم رویا و تنها اخگری‌ است رو به خموشی با قدری گرسنگی،تشویش رهایی از اوهام ومطلقا هیچ . همیشه به خود می‌گویم عشق و تنها هوای …

هر انسانی که نمی‌توانم دوستش بدارم سرچشمه‌ی اندوهی‌ست ژرف برای من هرانسانی که روزی دوستش داشته‌ام و دیگر نمی‌توانمش دوست بدارم برای من آن روز که دیگر نتوانم کسی را دوست بدارم خواهم مرد . آی شمایان ! که می‌دانید شایسته‌ی عشق من‌اید مراقب باشید ! مراقب باشید تا مرا …

شعر نخست :   اگر باید جیغ بکشی، آرام بکش دیوارها گوش دارند ! اگر باید عشق بورزی، چراغ را خاموش کن همسایه‌ها دوربین دارند ! اگر باید جایی زندگی کنی، در را نبند مقام‌های مسئول مجوز دارند ! اگر باید رنج بکشی، در خانه‌ات بکش زندگی حقی دارد ! …

شعر نخست :   باز خواهی گشت وقتی گیلاس‌ها شکوفه کنند و قمری بیدار شود جهان را در دروغی درخشان نقاشی کرده‌ای چشمان قمری را سرخ دیدم از خشم می‌دانم تیزاب زهرین در برگ‌های بو مسکن می‌کند این‌که میوه‌هایش قلب پرندگان را از حرکت باز می‌دارند‌ در برف اما گیلاس‌های …

  از آن تو نیستم گمشده ات نیستم گر چه آرزویم این بود که گمشده ات باشم چون پرتو شمعی در روشنایی روز یا بسان برف ریزه ای در دریای بی کران گم گشته ام دوست  می داری مرا با اینکه هنوز در جستجوی توام در تقلای روح تو که …

  از عشق با من نگو،غمباد گرفتم و  یکی‌دو پیک زدم،گریستم زخمیِ پرچانه گروگان و اسیرت منم اما در پاریس با توام . رنجورم،  چون فریبم دادی از کثافتی که در آن افتادم،رنجورم راضی‌ام به واپس زدنت چه فرقی می‌کند پشت و پناهمان کجاست در پاریس با توام . موردی دارد …

  شعر نخست : حیران مباش، حیران مباش از تصویری که می‌بینی از لب‌هایی که خود را شکل می‌دهند از چشم‌هایی که می‌پرسند از رنگ‌های متغیر پوست که کم‌جان در نور خفیف سوسو می‌زنند از گونه‌هایی که محو می‌شوند تو فقط خودت را دیده‌ای اینک خودت را در آینه‌ی یک …

  مرا دوست بدار اندکی ولی طولانی مرا کم دوست داشته باش اما همیشه دوست داشته باش این وزن آواز من است ! عشقی که گرم و شدید است زود می سوزد و خاموش می شود . اگر مرا بسیار دوست بداری شاید این حس تو صادقانه نباشد . کمتر …