شعری از مرضیه احرامی

عادت کرده ام

به طعم قهوه،

به آدمهای پشت پنجره ی کافه

دستهایی که می روند ،

آدمهایی که نمی مانند

به تو

که روبرویم نشسته ای .

قهوه ات را به هم می زنی

می نوشی

می روی

یکی

به آدمهای پشت پنجره ی کافه

اضافه می شود .

واژگان کلیدی: اشعار مرضیه احرامی،نمونه شعر مرضیه احرامی،شاعر مرضیه احرامی،شعرهای مرضیه احرامی،شعری از مرضیه احرامی،یک شعر از مرضیه احرامی،شعر نو مرضیه احرامی.