سعدی-گلستان-باب هشتم در آداب صحبت
شماره ۳۲
ده آدمی بر سفره ای بخورند و دو سگ بر مرداری با هم به سر نبرند. حریص با جهانی گرسنه است و قانع به نانی سیر. حکما گفته اند : توانگری به قناعت ، به از توانگری به بضاعت .
روده ی تنگ به یک نان تهی پر گردد
نعمت روی زمین پر نکند دیده ی تنگ
پدر چون دور عمرش منقضی گشت
مرا این یک نصیحت کرد و بگذشت
که شهوت آتش است از وی بپرهیز
به خود بر آتش دوزخ مکن تیز
در آن آتش نداری طاقت سوز
به صبر آبی برین آتش زن امروز