می‌کنم کعبه صفت طوف سر کوی کسی

قصاب کاشانی – غزل شماره 298

می‌کنم کعبه صفت طوف سر کوی کسی

برده از راه دلم را خم ابروی کسی

ای نسیم سحر امروز به خود می‌بالی

مگر افتاده رهت بر خم گیسوی کسی

سامری کاین همه در سحر به خود می‌بالید

برنخورده ست به یک نرگس جادوی کسی

ای شب از تیرگی خویش مزن لاف گزاف

ظلمت آن است که من دیده‌ام از موی کسی

ای صبا عطر فشانی ز کجا می‌آیی

بی‌خودم ساز گر آورده‌ای از بوی کسی

کی توانم که به دامان زنمش دست وصال

من که رو سوی کسی دارم و او سوی کسی

باخبر باش از این طایفه آخر قصاب

می‌شوی کشته ز تیغ خم ابروی کسی