همه شب با دلم کسی می گفت

فروغ فرخزاد – مجموعه ی تولدی دیگر

شماره 5

شعر سفر

همه شب با دلم کسی می گفت

” سخت آشفته ای ز دیدارش

صبحدم با ستارگان سپید

می رود، می رود، نگهدارش ”

من به بوی تو رفته از دنیا

بی خبر از فریب فرداها

روی مژگان نازکم می ریخت

چشمهای تو چون غبار طلا

تنم از حس دست های تو داغ

گیسویم در تنفس تو رها

می شکفتم ز عشق و می گفتم

” هر که دلداده شد به دلدارش

ننشیند به قصد آزارش

برود، چشم من به دنبالش

برود، عشق من نگهدارش ”

آه، اکنون تو رفته ای و غروب

سایه می گسترد به سینه ی راه

نرم نرمک خدای تیره ی غم

می نهد پا به معبد نگهم

می نویسد به روی هر دیوار

آیه هایی همه سیاه سیاه