فروغ فرخزاد – مجموعه ی تولدی دیگر
شماره 17
تنهایی ماه
در تمام طول تاریکی
سیرسیرکها فریاد زدند :
” ماه، ای ماه بزرگ …”
در تمام طول تاریکی
شاخه ها با آن دستان دراز
که از آنها آهی شهوتناک
سوی بالا می رفت
و نسیم تسلیم
به فرامین خدایانی نشناخته و مرموز
و هزاران نفس پنهان، در زندگی مخفی خاک
و در آن دایره سیار نورانی، شبتاب
دقدقه در سقف چوبین
لیلی در پرده
غوک ها در مرداب
همه با هم، همه با هم یکریز
تا سپیده دم فریاد زدند :
” ماه ، ای ماه بزرگ … ”
در تمام طول تاریکی
ماه در مهتابی شعله کشید
ماه
دل تنهای شب خود بود
داشت در بغض طلایی رنگش می ترکید