در این بخش غزلیات وفایی مهابادی نوشته شده است .
فهرست غزلیات به ترتیب حروف الفبای حرف آخر قافیه یا ردیف است
برای خواندن هر شعر ، روی آن کلیک کنید :
الف :
غزل شماره 1 : ای صفابخش جان نسیم صبا
غزل شماره 2 : بتم بر طلعت خود شانه زد زلف چلیپا را
غزل شماره 3 : ای ترک خطا، ماه ختن، سرو خودآرا
غزل شماره 4 : تاریک مکن روز مرا باز، نگارا
غزل شماره 5 : ای ترک خطا، ماه ختن، سرو دل آرا
غزل شماره 6 : باغبان از ما در گلزار بندیدن چرا؟
غزل شماره 7 : شانه زد بر روی خود چون طره ی دلاله را
غزل شماره 8 : حلقه چون زد در دی زلفان رخ جانان را
غزل شماره 9 : بشکست چو زلف سیه مشک فشان را
غزل شماره 10 : آن روز کزآن طره به رخ بست شکن را
غزل شماره 11 : ز دست خود مده ای دیده یاد زلف مشکین را
ب :
غزل شماره 12 : ای خم زلف سیاه تو جنابش مستطاب
غزل شماره 13 : ساقیا سوختم بیا بشتاب
غزل شماره 14 : خوش همی غلتد به رویش طره ی پر پیچ و تاب
غزل شماره 15 : صبا از من بگو با آن مه نامهربان امشب
غزل شماره 16 : مرا بی تاب داری هر دم ای زلفت به تاب امشب
د :
غزل شماره 17 : گوشه ی چشم توام گوشه نشین کرد ز خود
ت :
غزل شماره 18 : طره از باد وزان لرزان به روی دلبر است
غزل شماره 19 : ای رخ و زلفت شب تاریک و روز روشن است
غزل شماره 20 : ای فتنه ی عالم به نگاه! این چه جمال است؟
غزل شماره 21 : ای آن که خطت سبز، لبت آب حیات است
غزل شماره 22 : زلف مشکین بین که بر عارض پریشان کرده است
غزل شماره 23 : خطا گفتم که زلفت مشک چین است
غزل شماره 24 : به راه دوست کسی سر نهد سبک بار است
غزل شماره 25 : دلبری دارم که در عالم نظیرش کم تر است
غزل شماره 26 : ای بت چین ای بلای جان خط و خالت
غزل شماره 27 : به فریادم رس ای جان عزیز! بآن لعل شیرینت
غزل شماره 28 : کشیده طره سر از اختیار عارض قامت
د :
غزل شماره 29 : رفتم کنارش امروز جا گوشواره‌ام داد
غزل شماره 30 : دل که با طره ی جانان سر سودا دارد
غزل شماره 31 : جز سر زلف تو دل که راه ندارد
غزل شماره 32 : هر شام و سحر روی تو دیدن مزه دارد
غزل شماره 33 : سیه شد زلف با خورشید رو تا آشنایی خودنمایی کرد
غزل شماره 34 : بر چهره زلف خویش، پر از پیچ و تاب کرد
غزل شماره 35 : بتم چو طره به رخسار خود فشان می‌کرد
غزل شماره 36 : حسنت به فتح کشور دل اهتمام کرد
غزل شماره 37 : چشم سیاه مستت با ما ببین چه ها کرد
غزل شماره 38 : آن شکر خنده به وصل، دهنم شاد نکرد
غزل شماره 39 : به جان آمد دلم تا کی دل، ای جان، بی دوا باشد
غزل شماره 40 : شادی من نه به خلد و نه به کوثر باشد
غزل شماره 41 : دل دیوانه ای دارم دمی بی غم نخواهد شد
غزل شماره 42 : مرا که دوش دو چشم از غم نگار تر آمد
غزل شماره 43 : شکل و بالای تو را، یارب، چه شیرین بسته‌اند
غزل شماره 44 : در ازل سنبل گیسوی تو را شانه زدند
غزل شماره 45 : بت من طره چو بر برگ سمن برشکند
غزل شماره 46 : مستانه چو از میکده بیرون آید
س :
غزل شماره 47 : ای شکر اگر وانرسی خال مگس
م :
غزل شماره 48 : جانا شب دوش مرغکی غالیه فام
غزل شماره 49 : خوشا روزی ز دنیا دربه در بم
غزل شماره 50 : نگارینم! دل و جانم! حبیبم
غزل شماره 51 : هم چو شاهین به هوس بال و پری بگشادم
غزل شماره 52 : رنجیده ی یاران و ز دوران گله دارم
غزل شماره 53 : من که در گوشه ی کاشانه دلی خوش دارم
غزل شماره 54 : به خیال تو به هر جای که من می نگرم
غزل شماره 55 : گر من سوخته بر شاهد خوبان برسم
غزل شماره 56 : به کوی یار هر دم از فراق یار می‌نالم
غزل شماره 57 : ای آفت دل بلای جانم
غزل شماره 58 : بی تو ای دوست ندانی که چه گویم چونم
ن :
غزل شماره 59 : السلام ای باغ رویت جنت المأوای من
غزل شماره 60 : یار ارمنی مذهب! شوخ عیسوی ملت
و :
غزل شماره 61 : ای دلبرا! ای دلبرا! جانم فدای جان تو
ه :
غزل شماره 62 : فدای جان پاکت ای غلام در به در کرده
ی :
غزل شماره 63 : شب است این زلف، یا روز جدایی؟
غزل شماره 64 : گفتم به بت ساده: که ای ترک خجندی
غزل شماره 65 : شنیدم کز وفایی لطف کردی یاد فرمودی
غزل شماره 66 : ای به مصر سودایت صد عزیز قربانی
غزل شماره 67 : دریغ عهد گل و عاشقی و روز جوانی
پایان اشعار این بخش
