هر نفس دولت طلبکار مقام دیگرست

صائب تبریزی- غزل شماره 991

هر نفس دولت طلبکار مقام دیگرست

این همای خوش نشین هر دم به بام دیگرست

افسر دولت شکوهی دارد، امّا در نظر

خاک بر سر کردگان را احتشام دیگرست

حاجیان کعبۀ گل محترم باشند، لیک

گرد دل گردیدگان را احترام دیگرست

حسن ماه آسمانی قابل خمیازه نیست

هالۀ ما در خَمِ ماه تمام دیگرست

گر چه از رفتار جان می بخشد آب زندگی

آب تیغ یار را در دل خرام دیگرست

در شراب عالم امکان، دوام نشأه نیست

مستی چشم و لب ساقی ز جام دیگرست

بادۀ بی پشت، از سر زود بیرون می رود

بوسۀ لبهای نوخط را قوام دیگرست

گرد عصیان زود می گردد به آب تیغ پاک

از گناه ما گذشتن، انتقام دیگرست

نیست سامان تماشا دل به غارت داده را

ورنه در هر حلقۀ آن زلف دام دیگرست

با شب و روز جهان سفله ما را کار نیست

کز رخ و زلف تو ما را صبح و شام دیگرست

هر نسیمی کز سواد زلف جانان می رسد

جان دورافتادۀ ما را پیام دیگرست

گر چه خسرو در غزل شیرین زبان افتاده است

کلک صائب طوطی شیرین کلام دیگرست