صائب تبریزی- غزل شماره 4345

تردامنیم آهِ غم آلود ندارد

این چوب تر از بی ثمری دود ندارد

دل بر سر آتش ز هوا و هوس ماست

این مجمره جز خامی ما عود ندارد

از گریۀ ما نرم نگردید دل صبح

در شوره زمین آب گهر سود ندارد

غیر از دل روشن که دلیلی است خدایی

یک قبله نما کعبۀ مقصود ندارد

در ملک صباحت نتوان یافت ملاحت

این لاله ستان داغ نمکسود ندارد

از عشق، دل خام شنیده است حدیثی

آهن خبر از پنجۀ داود ندارد

چون حلقۀ کعبه است سزاوار پرستش

چشمی که نگاه هوس آلود ندارد

صاحب سخنی را که سخن سنج نباشد

مانند از ایازی است که محمود ندارد

چون گوهر شب تاب چراغی که خدایی است

هم خانه کند روشن و هم دود ندارد

با جلوۀ خورشید چه حاجت به چراغ است؟

دیوانه غم اختر مسعود ندارد

چون غنچۀ پیکان گذرانده است به سختی

صائب خبری از دل خشنود ندارد