بر یاد عشق بارِ هوس می توان کشید

صائب تبریزی- غزل شماره 4323

بر یاد عشق بارِ هوس می توان کشید

بر بوی گل درشتی خس می توان کشید

در تنگنای خاک همین گوشۀ دل است

امروز گوشه ای که نفس می توان کشید

رفتم به راه عشق به امید بازگشت

پنداشتم که پای به پس می توان کشید

ساقی کند مسلسل اگر دور جام را

خوش حلقه ها به گوش عسس می توان کشید

صیاد عشق اگر نگشاید در قفس

خود را ز بال خود به قفس می توان کشید

گر عشق کوتهی نکند، خط باطلی

بر دفتر هوا و هوس می توان کشید

بی چشم زخم، سایۀ تیغ شهادت است

جایی که زیر آب نفس می توان کشید

گر صادق است تشنگی عشق در جگر

بحر محیط را به نفس می توان کشید

مطلق عنان کند سفر آب موج را

در می کجا عنان هوس می توان کشید

صائب دماغ جاذبه گر نیست نارسا

بوی گل از شکاف قفس می توان کشید