شوخی که عرض حسن به اغیار می دهد

صائب تبریزی- غزل شماره 4307

شوخی که عرض حسن به اغیار می دهد

آب خضر به صورت دیوار می دهد

زودا که رخ به خون جگر لاله گون کند

آن ساده دل که تربیت خار می دهد

روشندلان ز خصم ندارند جان دریغ

آیینه آب سبزۀ زنگار می دهد

از پاک طینتی است که ابر گرفته رو

رزق صدف ز گوهر شهوار می دهد

بی حاصلی است حاصل دل تا بود درست

این شاخ چون شکسته شود بار می دهد

موسی ز اشتیاق تجلی هلاک شد

ایزد به طور وعدۀ دیدار می دهد

صد عقده باز می کند از کار خویشتن

صائب کسی که سبحه به زنارمی دهد