صائب تبریزی- غزل شماره 4200
با عاشقان عداوت گردون چه می کند؟
چشم بد حباب به جیحون چه می کند؟
همواره ایمن است ز سوهان حادثات
سیل گران رکاب به هامون چه می کند؟
باری نبرده اند به این کهنه آسیا
عشاق فارغند که گردون چه می کند
نتوان به خار بخیه زدن زخم لاله را
خواب اجل به دیدۀ پر خون چه می کند؟
منعم که می نهد زر و گوهر به روی هم
غیر از تلاش پلۀ قارون چه می کند؟
از دست خود لباس بود چند سرو را؟
بی حاصلی به مردم موزون چه می کند!
ما از نگاه دور دل از دست داده ایم
یارب سخن در آن لب میگون چه می کند؟
عاشق ز جوش مغز خود آزار می کشد
غوغای وحش با سر مجنون چه می کند؟
صائب اگر نه سفله نوازست و دون پرست
چندین سپهر تربیت دون چه می کند؟
