ز وصل، شوق دل داغدار کم نشود

صائب تبریزی- غزل شماره 3983

ز وصل، شوق دل داغدار کم نشود

گرسنه چشمی دام از شکار کم نشود

ز داغ لاله سیاهی نمی برد شبنم

ملال من ز می خوشگوار کم نشود

به آه و ناله نفس سوختم، ندانستم

که تلخکامی بحر از بخار کم نشود

هزار قاصد اگر ناامید برگردد

تردد دل امیدوار کم نشود

به هر چه رو نکنی روی در تو می آرد

ز پشت آینه نقش و نگار کم نشود

کمند موج ز دریا چه می تواند برد؟

ز خط طراوت آن گلعذار کم نشود

صفای وقت میسر نمی شود صائب

ز آبگینۀ دل تا غبار کم نشود