کمند زلف تو خود را به آفتاب رساند

صائب تبریزی- غزل شماره 3885

کمند زلف تو خود را به آفتاب رساند

توان به چرخ سر خود ز پیچ و تاب رساند

چه چشمهای خمارین و لعل میگون است

که می توان ز تماشای او شراب رساند

به مهرۀ دل مومین من چه خواهد کرد

رخی که خانۀ آیینه را به آب رساند

چگونه دست نشویم ز دل، که سبزۀ زنگ

در آبگینۀ من ریشه را به آب رساند

به ناامیدی از امید کامیاب شدم

به آب خضر مرا موجۀ سراب رساند

هزار حلقه زدم پیچ و تاب چون جوهر

چو تیغ تا به لبم چرخ یک دم آب رساند

ز دست دامن پاکان رها مکن زنهار

که قرب گل سر شبنم به آفتاب رساند

ز پیچ و تاب مکش سر، که رشته را صائب

به وصل گوهر شهوار پیچ و تاب رساند