ز جوش نشأه ز مغزم بهار می خیزد

صائب تبریزی- غزل شماره 3822

ز جوش نشأه ز مغزم بهار می خیزد

ز فیض اشک گلم از کنار می خیزد

چنین که گوشۀ ابروی صیقل است بلند

کجا ز آینۀ ما غبار می خیزد؟

به هر چمن که چو طاوس جلوه گر گردی

تذرو رنگ ز شاخ بهار می خیزد

به داغ سینۀ صائب به چشم کم منگر

جنون ز دامن این لاله زار می خیزد